Forki w świecie kryptowalut

Jeśli dopiero zaczynasz przygodę za światem kryptowalut, terminy hard fork oraz soft fork mogą być dla Ciebie nowością. W rzeczywistości to nieodłączny element systemów blockchain. 

Co to jest fork?

Aby zrozumieć, co kryje się za określeniem „fork”, najpierw trzeba zrozumieć działanie Bitcoina. Najpopularniejsza kryptowaluta świata to jednocześnie zdecentralizowana sieć płatności, która opiera się na protokole programistycznym, który tworzy zestaw kodów obliczeniowych. Otwarte oprogramowanie daje bezpłatny dostęp każdemu, kto chce z niego korzystać. 

Stale powiększający się łańcuch bloków tworzy sieć blockchain, na której opiera się Bitcoin. Wszyscy uczestnicy sieci wspólnie ustalają zasady w celu zatwierdzania transakcji. Wspólny łańcuch zweryfikowanych danych, potwierdzonych przez wszystkich uczestników, czasem ulega rozwidleniu. Właśnie wtedy mamy do czynienia z forkiem. 

Rozwidlenie jest uzgadnianie zbiorowo w czasie każdej aktualizacji oprogramowania. Każdy z komputerów podłączanych do wspólnej sieci nazywamy węzłem. Każdy z nich uruchamia oprogramowanie służące do weryfikacji oraz zapewnienia bezpieczeństwa. Węzeł ma dostęp do księgi bloków, może sprawdzać historię transakcji oraz je weryfikować.

W jaki sposób powstają forki?

Fork tymczasowy

Bitcoin, jak ustaliliśmy wcześniej jest siecią zdecentralizowaną oraz rozproszoną. Czasami zdarzają się sytuacje, w których górnicy odkryją ten sam blok w jednym czasie. W ten sposób powstają dwa rozdzielne łańcuchy. To tymczasowy fork, ponieważ jeden z łańcuchów znajduje kolejny blok, a krótszy z nich zostaje porzucony przez sieć. 

Fork stały

Fork o stałym charakterze powstaje, kiedy deweloperzy wykonują zmianę kodów źródłowych, która skutkuje podziałem sieci. Może to być działanie mające na celu zwiększenie funkcjonalności sieci lub zmiana jednej z podstawowych reguł.

W takich przypadkach uczestnicy sieci Bitcoin muszą uaktualnić oprogramowanie, co pozwoli zintegrować zmiany z dotychczasowym systemem. 

W takich przypadkach uczestnicy sieci Bitcoin muszą uaktualnić oprogramowanie, co pozwoli zintegrować zmiany z dotychczasowym systemem. 

Jakie rodzaje forków wyróżniamy?

Aktualizacja oprogramowania wymaga zachowania najwyższej staranności. Aktualizacja kodów w celu zmiany parametrów lub dodatnia nowych funkcji musi być kompatybilna ze starszą wersją systemu. Czasami jednak nie jest to możliwe. Z tego względu wyróżniamy:

1. Hard Fork

Jeśli zaktualizowana aplikacja nie jest kompatybilna ze starszą wersją, mamy do czynienia z twardymi forkami. Dzieje się tak, ponieważ nowe reguły nie pozwalają na zachowanie zgodności. Jako przykład można wymienić Casper w systemie Ethereum. Mamy tu do czynienia ze zmianą protokołu z Proof of Work na Proof of Stake.

Ten hard fork nie budzi jednak kontrowersji i większość użytkowników zgadza się na aktualizacje. Dzięki temu nowy węzeł ma dostęp do tej samej księgi, co stary. Jeśli użytkownik sieci chce pozostać jej uczestnikiem i dalej weryfikować transakcje, musi przeprowadzić aktualizację. Pozostałe jednostki zostają oddzielone od sieci. 

Wśród hard forków wyróżniamy następujące rodzaje:

Planowane

Czasami zmiana protokołu była wcześniej zaplanowana. W tym wypadku przeprowadzenie podziału sieci jest konieczne i mamy do czynienia z planowanym hard forkiem. Funkcjonalność i możliwości blockchain mają zostać ulepszone.

W tym celu cała społeczność łącznie z programistami przechodzi do nowego łańcucha. Zmienia się podstawowa baza kodu, a stary łańcuch umiera. Takie działania przeprowadziła w ostatnich miesiącach społeczność Ethereum oraz Monero.

 Kontrowersyjne

W przypadku, kiedy w danej społeczności dochodzi do nieporozumień, część użytkowników może wytworzyć nowy łańcuch z nowymi zmianami w kodzie. Może to doprowadzić nawet do powstania nowej kryptowaluty. Dotychczasowa historia kryptowalut pokazuje, że takie zdarzenia nie są rzadkością.

Podobne kontrowersje dotyczą aplikacji, np. Bitcoin Profit wspomagających handel kryptowalutami. Wiele z nich uznawanych jest za scam.

Jednym z takich przypadków było Ethereum DAO, które doświadczyło ataku hakerskiego. Skradziono wtedy monety o wartości blisko 55 mln USD. Część użytkowników sieci chciało odwrócić skutki kradzieży, a część zakwestionowało legalność tego rozwiązania.

Wtedy właśnie doszło do podziału sieci i utworzenia nowego blockchaina o nazwie Ethereum Classic. To jednak nie jedyny przypadek kontrowersyjnego hard forka. Użytkownicy Bitcoina swojego czasu chcieli polepszyć jego skalowalność.

Część użytkowników chciała zwiększyć wielkość bloku, co miało zmniejszyć opłaty i przyspieszyć przebieg transakcji. W ten sposób społeczność utworzyła Bitcoin Cash.

 2. Soft Fork

Możemy spotkać się również z forkami, gdzie nowe rozwidlenia są kompatybilne ze starszą siecią. Takie aktualizacje zapewniają współpracę ze starszymi wersjami. Jako przykład możemy podać SegWit na Bitcoinie. Ulepszenie miało zwiększyć przepustowość systemu.

W tym celu ustalono jednolitą wielkość bloków i wprowadzono liniowe skalowanie operacji. Nowa klasa adresów nie wpłynęła na użytkowników starszych wersji. 

Zarówno „miękkie”, jak i „twarde” forki są na stałe wpisane w świat kryptowalut. To jeden z elementów rozwoju sieci, których nie da się uniknąć. Najważniejsze jednak, aby nie zapomnieć o prawach społeczności i nie zagubić wartości pierwotnie ustalonych przez twórcę Bitcoina.

Źródło: Notka PR,