Forki w świecie kryptowalut
Jeśli dopiero zaczynasz przygodę za światem kryptowalut, terminy hard fork oraz soft fork mogą być dla Ciebie nowością. W rzeczywistości to nieodłączny element systemów blockchain.

Co to jest fork?
Aby zrozumieć, co kryje siÄ™ za okreÅ›leniem „fork”, najpierw trzeba zrozumieć dziaÅ‚anie Bitcoina. Najpopularniejsza kryptowaluta Å›wiata to jednoczeÅ›nie zdecentralizowana sieć pÅ‚atnoÅ›ci, która opiera siÄ™ na protokole programistycznym, który tworzy zestaw kodów obliczeniowych. Otwarte oprogramowanie daje bezpÅ‚atny dostÄ™p każdemu, kto chce z niego korzystać.
Stale powiększający się łańcuch bloków tworzy sieć blockchain, na której opiera się Bitcoin. Wszyscy uczestnicy sieci wspólnie ustalają zasady w celu zatwierdzania transakcji. Wspólny łańcuch zweryfikowanych danych, potwierdzonych przez wszystkich uczestników, czasem ulega rozwidleniu. Właśnie wtedy mamy do czynienia z forkiem.
Rozwidlenie jest uzgadnianie zbiorowo w czasie każdej aktualizacji oprogramowania. Każdy z komputerów podłączanych do wspólnej sieci nazywamy węzłem. Każdy z nich uruchamia oprogramowanie służące do weryfikacji oraz zapewnienia bezpieczeństwa. Węzeł ma dostęp do księgi bloków, może sprawdzać historię transakcji oraz je weryfikować.
W jaki sposób powstają forki?
Fork tymczasowy
Bitcoin, jak ustaliliśmy wcześniej jest siecią zdecentralizowaną oraz rozproszoną. Czasami zdarzają się sytuacje, w których górnicy odkryją ten sam blok w jednym czasie. W ten sposób powstają dwa rozdzielne łańcuchy. To tymczasowy fork, ponieważ jeden z łańcuchów znajduje kolejny blok, a krótszy z nich zostaje porzucony przez sieć.
Fork stały
Fork o stałym charakterze powstaje, kiedy deweloperzy wykonują zmianę kodów źródłowych, która skutkuje podziałem sieci. Może to być działanie mające na celu zwiększenie funkcjonalności sieci lub zmiana jednej z podstawowych reguł.
W takich przypadkach uczestnicy sieci Bitcoin muszą uaktualnić oprogramowanie, co pozwoli zintegrować zmiany z dotychczasowym systemem.
W takich przypadkach uczestnicy sieci Bitcoin muszą uaktualnić oprogramowanie, co pozwoli zintegrować zmiany z dotychczasowym systemem.

Jakie rodzaje forków wyróżniamy?
Aktualizacja oprogramowania wymaga zachowania najwyższej staranności. Aktualizacja kodów w celu zmiany parametrów lub dodatnia nowych funkcji musi być kompatybilna ze starszą wersją systemu. Czasami jednak nie jest to możliwe. Z tego względu wyróżniamy:
1. Hard Fork
Jeśli zaktualizowana aplikacja nie jest kompatybilna ze starszą wersją, mamy do czynienia z twardymi forkami. Dzieje się tak, ponieważ nowe reguły nie pozwalają na zachowanie zgodności. Jako przykład można wymienić Casper w systemie Ethereum. Mamy tu do czynienia ze zmianą protokołu z Proof of Work na Proof of Stake.
Ten hard fork nie budzi jednak kontrowersji i większość użytkowników zgadza się na aktualizacje. Dzięki temu nowy węzeł ma dostęp do tej samej księgi, co stary. Jeśli użytkownik sieci chce pozostać jej uczestnikiem i dalej weryfikować transakcje, musi przeprowadzić aktualizację. Pozostałe jednostki zostają oddzielone od sieci.
Wśród hard forków wyróżniamy następujące rodzaje:
Planowane
Czasami zmiana protokołu była wcześniej zaplanowana. W tym wypadku przeprowadzenie podziału sieci jest konieczne i mamy do czynienia z planowanym hard forkiem. Funkcjonalność i możliwości blockchain mają zostać ulepszone.
W tym celu cała społeczność łącznie z programistami przechodzi do nowego łańcucha. Zmienia się podstawowa baza kodu, a stary łańcuch umiera. Takie działania przeprowadziła w ostatnich miesiącach społeczność Ethereum oraz Monero.
Kontrowersyjne
W przypadku, kiedy w danej społeczności dochodzi do nieporozumień, część użytkowników może wytworzyć nowy łańcuch z nowymi zmianami w kodzie. Może to doprowadzić nawet do powstania nowej kryptowaluty. Dotychczasowa historia kryptowalut pokazuje, że takie zdarzenia nie są rzadkością.
Podobne kontrowersje dotyczÄ… aplikacji, np. Bitcoin Profit wspomagajÄ…cych handel kryptowalutami. Wiele z nich uznawanych jest za scam.
Jednym z takich przypadków było Ethereum DAO, które doświadczyło ataku hakerskiego. Skradziono wtedy monety o wartości blisko 55 mln USD. Część użytkowników sieci chciało odwrócić skutki kradzieży, a część zakwestionowało legalność tego rozwiązania.
Wtedy właśnie doszło do podziału sieci i utworzenia nowego blockchaina o nazwie Ethereum Classic. To jednak nie jedyny przypadek kontrowersyjnego hard forka. Użytkownicy Bitcoina swojego czasu chcieli polepszyć jego skalowalność.
Część użytkowników chciała zwiększyć wielkość bloku, co miało zmniejszyć opłaty i przyspieszyć przebieg transakcji. W ten sposób społeczność utworzyła Bitcoin Cash.

2. Soft Fork
Możemy spotkać się również z forkami, gdzie nowe rozwidlenia są kompatybilne ze starszą siecią. Takie aktualizacje zapewniają współpracę ze starszymi wersjami. Jako przykład możemy podać SegWit na Bitcoinie. Ulepszenie miało zwiększyć przepustowość systemu.
W tym celu ustalono jednolitą wielkość bloków i wprowadzono liniowe skalowanie operacji. Nowa klasa adresów nie wpłynęła na użytkowników starszych wersji.
Zarówno „miÄ™kkie”, jak i „twarde” forki sÄ… na staÅ‚e wpisane w Å›wiat kryptowalut. To jeden z elementów rozwoju sieci, których nie da siÄ™ uniknąć. Najważniejsze jednak, aby nie zapomnieć o prawach spoÅ‚ecznoÅ›ci i nie zagubić wartoÅ›ci pierwotnie ustalonych przez twórcÄ™ Bitcoina.
Źródło: Notka PR,
Najnowsze komentarze